انگلستان، ایرلند، سوئد، قرقیزستان و لبنان از جمله میهمانان امسال این جشنواره جالب توجهند که آن‌طور که دبیرش می‌گوید، با استقبالی بیش از 8 برابر آنچه پیش‌بینی می‌شد مواجه شده است. عباس طریقت در مراسم افتتاحیه گفت: بعد از اعلام فراخوان جشنواره پیش‌بینی کردیم نزدیک به 100 قصه به جشنواره ارسال شود، درحالی که بیش از 800 قصه از سراسر کشور و جهان دریافت شد.
این تعداد قصه را 3 داور یعنی ملکه چیذری، نرگس جعفری و علی خانجانی خوانده‌اند و از بین آنها، تعدادی را برگزیده‌اند که قرار است در طول این جشنواره یعنی تا 26 آذر، خوانده یا به عبارت بهتر روایت شوند. از جمله این قصه‌ها، 2 قصه از گوانا و قرقیزستان بود که در مراسم افتتاحیه جشنواره، توسط قصه‌گوهای‌شان روایت شد؛
دیوید آمبروس از گوانا (کشوری در آمریکای جنوبی و در همسایگی برزیل) و رحمانف از قرقیزستان. در این مراسم همچنین رقیه دوست فاطمی‌ها متن زیبایی را به یاد مهدی آذریزدی، پدر قصه‌نویسی برای کودکان قرائت کرد.
از دیگر برنامه‌های آغاز جشنواره سیزدهم، نمایش فیلم کوتاهی از زندگی آذریزدی بود که در قالب مصاحبه با او در منزلش تهیه شده بود. آذریزدی در این فیلم در منزلی بسیار ساده سخن می‌گوید.
او در طول زندگی‌اش 3 بار با پیشنهاد اهدای یک خانه مسکونی روبه‌رو می‌شود، ولی هیچ کدام از این خانه‌ها را قبول نمی‌کند، اما در نهایت اهدای یکی از خانه‌ها را می‌پذیرد و آن را به کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان هدیه می‌کند و هیچگاه در آن خانه زندگی نمی‌کند. آذریزدی در واقع تا آخر عمر در خانه ساده و محقر خودش زندگی می‌کرد.
اما طریقت که معاون فرهنگی کانون پرورش فکری هم هست، در بخش دیگری از سخنرانی افتتاحیه‌اش گفت: در این جشنواره باید استادان این سؤال را به ما پاسخ دهند که قصه‌گویی چیست، آیا قصه‌گویی یک دانش، علم، فن و هنر است که به بچه‌ها شور و شوق می‌دهد؟ وقتی دیده می‌شود قصه‌گو برای لحظاتی کتاب را کنار گذاشته و با تمام وجود برای بچه‌ها قصه می‌گوید، این شعر حافظ که می‌گوید «بشوی اوراق اگر هم‌درس مایی، که درس عشق در دفتر نباشد»، مصداق پیدا می‌کند.
قرار است جلسات گفت‌وگو و نشست نیز در این جشنواره با حضور قصه‌گویان خارجی برگزار شود. سیزدهمین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی تا 26 آذر در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان برپاست.
